30 dic 2006

2006

Si hai un ano pedía eu:

# Seguires disfrutando e aprendendo facendo os deportes que me gustan

# Participar en tódalas probas que poda de tódolos tipos posibles

# Traballar o novo plan que me faga o mister sen agobiarme

# Facer unha maraton en menos de 3 horas
Este ano recibín este agasallo que espero que sexa o remedio que preciso para atallar este contínuo problema nos sóleos.

A ver si co ano novo reconduzo esto non tanto no físico senon no "mental"···

Estrei as 'zapas' na San Silvestre berciana (si, ó cabo fun...) e dende logo non lles notei nada o 25% de aforro de mercalas na rede a mercalas no comercio, o que SI notei é que ainda estou algo "verde" polo menos para 'apretar'.

A festa ben agás polo tempo e porque os cativos non quixeron vir comigo. Correu bastante xente e as rúas estaban moi animadas; gustoume moito voltar a sentir esa emoción que me embarga ó corretear; realmente importame moito isto.

Para este ano que escomenza pido moitos adestramentos de todo tipo e disciplina e poder participar con alegría e bó humor no que se poña por diante.

22 dic 2006

Ausencia

Desculpade a ausencia de tódolos medios mais o estancamento desta situacion descolocoume un chisco...
Non sei ben de que se trata; só que implica á zona do popliteo e ó corpo do sóleo que se "carga" cando poño todo o peso da perna enrriba dos metatarsos (xusto ó final do impluso correndo).
Ando ás voltas (na piscina e nos pedais) a ver si "mato o mono", mais este non é tal mono se non gorila e non branco precisamente.
tentarei aproveitar para patinar ainda que non sei donde porque aquelo da pista en Ponferrada foi flor dun día e a de León está ó aire libre co que... a ver si podo ir probar esa que puxeron no novo centro comercial de Vigo.

Hala; boa festa a tod@s.

16 dic 2006

Mal material

Coido que me vou ter que tomar en serio unha verba que sabe a "castigo divino" e que levo peor que unha perna rota: REPOSO.

Polo menos no que a correr respecta; porque semella que non teño rotura de fibras mais si que algo anda mal neses xemelgo que se "tensa" xa non só correndo senón tamén bailando como puiden comprobar onte na "noite mais ceada do ano".

A estas horas non sei si irei a Lugo ainda que sexa só a "pasear ó Kan" ou para trotar...

En fin; os vellos temos que nos coidar.

8 dic 2006

Donostia e III

Bueno, xa van cáseque dúas semanas; tempo dabondo para deixar "reposar" as sensacions físicas e mentais deste rencontro coa maratón.

O resumo é que o que verdadeiramente fallou no canto dos obxectivos foi terme lesioanado e que o verdadeiramente positivo é que disfrutamos dunha viaxe magnífica e que rematei a proba nun tempo axeitado ás miñas posibilidades.

O traballo reflexado neste calendario...




Foi o que me permitiu desenrolar unha carreira que, ata onde puiden, foi bastante regular e "controlada"; nesta foto de costas xa iniciada a segunda volta cando a perna me escomenzou a mancar e o grupeto no que ia se fraccionou. Ainda andaba por diante das 3 horas.

Todo ese esforzo e traballo tivo froito no intre de chegar á meta...


Supoño que a sensación de decepción inicial foi debida a que rematei bastante ben físicamente; lonxe daqueles agotamentos de hai anos, e sentín que perdera unha ocasión de darlle "matarile" ó tema das tres horas. Agora, coa perspectiva do tempo, vexo que o peor foi rematares mancado o que me impediu acudir á multimediatica media de Ferrol na que participaron moitos dos membros de Correr en Galicia e se apuntaron Oscar Pereiro, Xabier Gomez Noya, Abel Antón e Martin Fiz... Se chego a poder correr gástolle a memoria á cámara facendo "reporter insider". Outra vez será.

Quérolle agradecer a DJMARY do foro de runner's world ás fotos que ilustran este post.

Hoxe ou mañan botarei un trote a ver si esto foi só sobrecarga ou si voltei a romper. Polo demais vou 'tomando contacto' coa auga; que levaba 2 meses sen nadar e nótase moito.

28 nov 2006

Donostia II

Bueno, fun bastante escueto no comentario anterior por mor da premura de tempo. A verdade é que agora penso que tiven bastante control durante a proba e que por elo a puiden rematar, como se pode ver no gráfico e nos resultados foi a partires do qm. 27 cando a cousa xa non tirou mais e que ainda entre o 34 e o 39 fixen un novo esforzo...
Bueno, que carallo eu quería rematar e rematei e o fixen con bó ánimo, por eso fixen 4:37 no derradeiro qm. porque cando me vín alí dixenme:"non podo entrar na meta arrastrado, teño que chegar como me sinto: FELIZ" mágoa de foto pois xuro que na meta había un fotografo e lle fixen un xesto de alegría.

Como ainda non tiña (e non teño) claro que tipo de lesión teño pois á mañan seguinte fun até a praia a trotar e a mete-las pernas na auga...

Cousa que me veu moi ben pois andiven o resto da mañan pola cidade (iso sí cun espedifen 600) e logo no coche até Ponfe parando en Gazteiz a dar un paseiño e xantar.

Non podo deixar de dicir que esta é unha maraton POPULAR mais ca polo apoio do público ou pola participación, polas marcas. Fixástesvos que ainda facendo un día estupendo e sendo un circuito chan só 7 corredores de 1900 e pico chegaron en menos de 2h 30'? entroques no tramo entre as 3 e as 4 horas entrou o 80% do persoal...

Crónica dunha ocasión frustrada

Bueno, semella que me queixo e pode que así sexa; mais teño que escomenzar dicindo que, deportivamente cumprín un 85% dos meus obxectivos e que o 15% restante se debe a que teño rematado cunha nova rotura de fibras no sóleo dereito que me terá apartado do correr até...

Saimos o venres ás catro a nos enfrontar a unha viaxe moi complicada con forte vento do sul e moita choiva até León; logo o vento seguiu mais xa non chovía. Buscamo-lo hotel e baixamos a cear e a dar unha volta pola zona vella.
O sábado pola mañan collín o coche e baixei ata Ondarreta para facer un trote pequeno, atopei un grupo dunhas 20 persoas de Donostiarrak que facían o mesmo e alí me acoplei... foron moi amables dándome ánimos e pistas para face-la maraton sen complexos.

Logo fomos até Anoeta a recolle-lo dorsal. Supoño que a feira do corredor será mais espectacular en outras citas mais a min esta resultoume interesante. Fixen un estudio da pisada...
A organización derrocha amabilidade coa que suple certa falta de medios, son todos entusiastas do atletismo. Un deles nos dedicou 10' para darnos toda clase de indicacions: Onde aparcar, baixar cara ó estadio, onde ve-la proba, entrada ó estadio, o qué facer dempois etc. etc. volteilles a expresa-lo meu agradecemento pola súa atención.
Resto do día de paseo pola cidade, con evidente dificultade á hora de comer-cear algo de pasta de tal xeito que acabamos comendo de tapas nun restaurante fusión e para cear teria sido mais doado ir a un chinés que ó que fomos. Ás 23h á cama.

O domingo espertei como sempre e me preparei no baño, almorcei moi ben: 3 pezas de froita, zumo e un café con leite cunha tostada de "pan tumaca". Collemo-lo coche e fomos a aparcar a Illumbe, alí botei o radiosalil e comprobei que todo estivese en orde. baixamos cara á saida...

Eran ainda as 8:00, notábase xa o ambiente da carreira mais o tráfico estaba sen cortar, vin a marca do Qm. 41 i escomencei a te-lo "subidón". Marchamos de paseo cara adiante para evitar ver nada mais. Nun pequeno parque perto da saida mais non á vista rematei a preparación botando vaselina en todas esas zoas de roce que coñecemos tan ben, quencín 15' e ás 8:50 me puxen a "Kan-miseta"...



Ó final corrín sen manguitos porque, como lle dixen a un compañeiro que se achegou a nos pedir vaselina: "hoxe non hai excusa, é un día perfecto" e abofé que si o foi. No intre de sair 12º e un día despexado con escaso vento do sul.

Non me coloquei na saida como de costume, preferín adaptarme ó que a organización pretendía de que cada un nos colocásemos segundo ás nosas espectativas... e me coloquei un pouco por diante do "lebrel" das 3:00:00. Tardei 30" en pasar polas alfombras da saida e tiven problemas para avanzar até o qm. 3-4. No remate da volta pequena xa atopara un grupeto de xente que ia para as 3 horas mais que non era tanta como para imposibilita-lo avituallamento. No 1º control (qm 9,6) pasei en 40:30 (4':13") co que confirmei a sensación de 'contención' que tiña, podia ir mais rápido, pero preferín quedar co grupo pois semellaba xente con experiencia.1h:07':38" no 2º (qm. 15,9) fomos mais lentos nese parcial (4':18") co que a media axustouse ó previsto...
mais eu me sentía ben e non quería andar xusto ó final así que arrinquei por "soledades" e tirei un pouco. No 3º control na media maraton pasei en 1h:29':07" cun parcial moi bó de 4':07" e unha media esperanzadora de 4':13". Ia concentrado en non lanzarme i en beber e tomar algo do xel que levaba. Mais, no qm. 24 o sono estivo a piques de irse ó garete pois sentín unha pancada no sóleo dereito; dende ese intre xa non voltei a estira-la zancada e, se chega a ser mais perto do estadio seguramente non tería rematado... Seguín porque podía manter certo ritmo. No qm. 27,9 ia en 1h:58':47" ainda no teórico tempo das 3 horas mais eu xa sabía que VSQN e só pensei en beber e buscar un pasiño soportable acomodando a pisada para que o sóleo non me mancase. O parcial ata o qm 34,2 o dí todo (4':41") mais como fun consciente de que tiña superado o "muro" e iso me animou mentalmente que non no físico; pasei, xa con toda a perna bastante dolorida e algo canso, o qm 39,5 en 2h:52':24" (parcial de 4':32" e media total 4:21) e fixen as 3 horas no qm. 41 (parcial 5:00).
Cheguei en 3:05:32 (media 4:26 derradeiro parcial 4:37) porque xa se sabe que a mente tamén corre.

Non podo seguir polo de agora, buscarei fotos (en especial unha que me fixeron na meta) mais non quero deixar de facer explicito o meu agradecemento a toda a xente que estaba nas rúas animando, ós voluntarios dos postos de aviatuallamento, á xente que fixo a proba en bicicleta e que me animou cando peor e mais solo estaba e á miña compañeira por adicarlle unha mañan da súa vida a esta tolemia miña. A todos: ESKERRIK ASKO.

26 nov 2006

24 nov 2006

ALEA JACTA EST

Onte fixen a derradeira sesión do plan que NON confeccionei mais que veño seguindo dende o día 9 de Septembro con grande fortuna e regularidade. Esta tarde collermo-lo coche cara á "bella easo".

Ainda que o plantexamento real é "a rematar sen mancarme" o certo é que me o pensamento que me ronda é: ¿Serei quen de superar a este home?



Dende logo síntome mellor e me coido mais, teño colmadas as súas espectativas nalguns aspectos, e mais teño unha foto mellor...



Só desexo que o pasemos tan ben como o ano pasado.

19 nov 2006

San Martiño

Outro ano mais acudin a Ourense para esta carreira fronteiriza entre unha "pura carreira popular" e un 'espectáculo atlético'. Ainda que este ano a piques estiven de non chegar porque a mañan foi Dantesca; cando saín de Valdeorras caía auga en "modo caldeiros" e se formaban uns charcos na estrada que dificultaban enormemente a conducción chegando a facer dúas veces o temido "acuaplaning".

Aparquei, fun polo dorsal e me dirixin á cafetería de costume ainda que non "Kedara" con ningúen alí sabía que pronto ou cedo algún do grupo aparecería. Ás nove e media "abriron os grifos do ceo" e consideramos a posibilidade de correr con bañador, gafas e aletas. Apareceu a mais 'bullangueira' do foro cargada de chips e dorsais e percuramos ó resto. Cada vez me gustan mais estas xuntanzas de xente absolutamente descoñecida que compartimos a adicción de 'corretear' por Galicia (e o mundo enteiro), variopinto grupo en tódolos aspectos (idade, profesión, actitude...) salvo no 'bó rollo'.
Prepareime e acudín a Kedada oficial para a foto de rigor; foto que agardo con impaciencia pois tivemo-la sorte de que Elias Domínguez grande atleta e mellor persoa se achegase por alí. Con isto non se rompe a nosa relación con Pedro Nimo senón que se amplía o círculo de atletas que son referencias inexcusabeis dos populares galegos.

Quencemento escaso sobor de todo falto de estiramento i entrada no 'mogollón' da zona de saida; moitos saudos, e xente de bó humor. Supoño que a melloría do tempo nos fixo ver de xeito diferente o panorama comparado con como se presentaba.

PUM; saida, vexo ó amigo que foi a NY a escasos 10 metros mais xa non consigo achegarme. cruzamo-la ponte e vexo a primeira costa decátome de que saín moi atrás para facer unha San Martiño á altura do ano pasado mais como tamén sei que ando mais lento e que o principal era NON LESIONARSE decidín colle-lo 'paso de kan' e ir tirando...
vou vendo ós quilómetros pasar sempre no 4' "pelao" ou perto (algún quilometro medía mais ca outro); cara ó 7 teño unha pequena crise por mor da costa da avda. da Habana mais conquiro refacerme e mante-lo tipo. No control do 8 vexo unha pañoleta coñecida ali adiante e digome: "¿e que sería isto sen os 'piques'?" e Veña, un pouquechiño mais... Na miña temida costa do quilómetro 9 vexo claro que non vou a acada-lo obxectivo mais sego estirando o zanco para tentar face-los 40'. O esbaroso adoquinado da ponte romana (!!!corredores, miles de anos de historia vos contemplan¡¡¡¡) cáseque me xoga unha mala pasada mais escoito xa o piii, piiii da alfombrilla da meta. Apreto un pouco mais, miro o crono xusto no intre en que marca 00:40:00 e digo MERDA¡¡¡ por que pouco. 40':08" oficial total (39':56" netos). 290 de 2055 chegados e sensación de dar mais (sobor de todo no que respecta á distáncia); estivo ben coma "rodaxe de fogueo" e non me manquei que era a miña obsesión tras unha semana de estranas sensacións Luns e Martes no xoenllo dereito e Xoves e Venres no esquerdo.

Quedan dúas sesions...

Das persoas coas que me atopei na proba quixera facer mención de Honra do señor Rosales.....

que recentemente voltou a rematar con éxito a maraton de NY quedando 2º na súa categoría.

Quero mencionar tamén a dous amigos do Deza que por diversos motivos NON acudiron á proba; por unha banda a Cristian Díaz ó que teño que agradecer a reportaxe fotográfica e por outra ó meu mister e mellor amigo "a frecha nercelleira" que se está a recuperar dunha tórpida lesión que o levou ó coitelo hai uns días: Sei que pronto estarei vendo a túa espalda nalgunha carreira.

Dos amigos do Deza que SI participaron Cristian conqueriu estas fotos...
Se as precisades xa sabedes o meu correo.

15 nov 2006

Momento Máxico Persoal

Onte recibín un pequeno agasallo adiantado do cumpreanos "oficial".

Foi durante o adestramento no estadio de atletismo "Colomán Trabado" de Ponferrada ó que estou acudindo por mor das sesions da Escola Municipal de Atletismo na que está inscrito o "chispas"...

O escomenzar a sesión estaban os da Ponferradina adestrando no campo de herba e alí estiveron a media hora de quencemento-rodaxe que fixen. Xusto cando entrei na pista para estirar i escomenza-lo traballo vin a un home recollendo eses conos de cores que se empregan para as 'pistas americanas'; era "pichi" Lucas o adestrador do equipo e asaltoume a lembranza.... O primeiro poster do 'meu' celtiña o tiven en 1981 cando este home era o "killer" de Balaidos. Que casualidade, ate ese intre non me lembrara delo e ó telo alí a menos de 5 metros ¡bang! saltou a emoción da memoria.

Iniciei o traballo (intervalos 400-200 facendo os 400 en menos de 1:27) e cando ia pola 4ª repetición vin entrar na pista a un atleta que ata daquela non vira por alí; xa viña de face-lo quencemento e se colocou na recta de meta trotando levemente; eu arrinquei e cando ia polo 200 oin como un "flusss" e, xa sen mirar, apartei á calle 4. O tipo pasou como un AVE. Cando cheguei a meta me dixo "puedes seguir por la 1 que no nos estorbamos"; esa faciana érame coñecida mais non caia eu... trotei os 200 correspondentes e na contrameta arrinquei de novo, e de novo "flussss", apartei e pasou o AVE. Ó cruzalo na meta levandou a man dándome paso para a 'calle 1'. Rematei a serie e por alí andaba un amigo adestrando a uns nenos de tenis que me dixo: "Menudos adelantamientos te mete Sergio Gallardo" e cain. O mais coñecido nestes intres do atletismo berciano, quinto no 1500 nos europeos de gotemburgo estaba TRABALLANDO nas avellentadas pistas da súa cidade. Corrin o resto dos intervalos pola calle 4 sen deixar de ollar a facilidade coa que este home me doblaba en cada volta.

Rematado o planificado me acheguei á zona da pértiga a face-los estiramentos mentres Dani era "introducido" nesta disciplina atlética... Un monitor implusaba a pértiga e outro o impulsaba a él que se deixaba 'voar' entre berros de ledicia; estaba a pasalo en grande e non tivo medo en ningun intre.

Para remate estando nestas: un ollo en Dani dando alaridos do divertido que lle resultaba a carreira e o salto e outro ollo na pista con Sergio Gallardo... Entrou Alex Martinez que viña de facer unha rodaxe por fora das pistas, saudou a todos; incluidos os nenos, estirou e pasou ó campo para facer unhas diagonais.

Foi para min, ser doado de conformar, un momento máxico pois xuntáronse pasado, presente e futuro ó meu redor i eu; coitado, me sentía feliz de ter feito o meu plano e estar en disposición de acudir á miña "cita co destino".

13 nov 2006

III Media Maraton de Ponferrada

Bueno, xa foi alá. Outra para o saco como dí un amigo...

Voltamos a ter moi escasa participación i é que nesta zona aparte da difusión debe fallar o espíritu deportivo ou é que existe un excesivo ánimo por competir...

No medio de tódolos actos do III maratón do deporte artellouse esta media maratón que contaba con elementos dabondo para acadar unha alta participación: Cronometraxe por chip, gratuidade, cobertura da policía municipal e voluntarios, avituallamentos e dobre carreira (12Km e Media Maratón xuntas...) mais nin por esas; 134 son poucos participantes para unha zona como O Bierzo e unha cidade como Ponferrada, vale que moita xente que fai deporte tiña interés nas outras actividades que se estaban a celebrar neses días mais ainda así...

Día neboento mais non moi frio o que permitiu a cada quen escolle-la vestimenta que mais lle petase. Saida puntual e primeiro quilómetro de "paseo"; tanto, que eiquí me tedes na primeira volta a carón do que resultaría gañador (Alejandro Martinez coa camiseta verde) caseque falando tranquilamente.
Logo escomenzaron as "hostialidades" mais como esta proba foi de dous pasos por meta puidemos ver como ían alá polo quilometro 13 e xa Alejandro marchaba destacado, Chus Alonso ia terceiro e Gus Silvan mais Paulo Baptista disputaban a cuarta praza. Na contra meta pasamos un grupo bastante grande (8 corredores) cun ritmo algo por baixo dos 4'xQm; alí aturei ata o Km. 15 (59:40) mais logo tiven non puiden continuar con eles e deixeime ir un par de Qm a un ritmo mais pausado para logo retomalo xa en solitario chegando á meta en 1:25:11 que non é mal tempo para o que tiña pensado mais alarmoume esa mala sensación referida.

A clasificación non foi mala e logo seguín correndo 20' nos que me sentín mellor... en fin, é hora de decidir e coido que vou decidir... DONOSTIA.

9 nov 2006

Dous meses

Hoxe fai dous meses que escomencei a adestrar tra-lo "parón Londinense". A verdade é que os resultados poden semellar decepcionantes mais eu estou satisfeito de como foi evolucionando a miña situación. Até o de agora tiña mais en conta o plan para chegar o 'momento forma' que as probas nas que participaba polo que ou non facía descanso previo (caso da pedestre) ou non diminuia os ritmos na semana previa nen axustaba a alimentación (media da via da prata). Participaba como un adetramento mais i estou satisfeito por elo.
Ate onte notei unha evolución moi positiva sobor de todo a semana pasada... Onte os miles non me sairon como eu desexaba mais estiveron dentro dos tempos, o problema foi "as sensacions" que foron malas por mor (supoño) das tensions emocionais i é que neste asunto do deporte coma en todos os factores emocionais influen e non é o mesmo adestrar agardando chegar á casa para recibir un sorriso e dar un paseo que saber que ó chegar haberá que afrontar problemas de difícil solución e consolar á xente que queres dos problemas do inevitable paso do tempo.
Así e todo non desisto de participar en TODO o que me pille perto e non me impida respostar ás miñas obrigas e por elo o Domingo agardo ser da partida da III Media Maraton de Ponferrada.
Este ano faime ilusión pois correrina completa e sabendo ó que vou e non como o ano pasado. O tempo que faga vai ser "pata negra" pois a carreira está homologada e controlada por chip ainda que eu non baixei (ate onte) o ritmo de adestramento pois non predo a esperanza de correr Donosti ou Lisboa.
Dempois do 30 de Novembro (data límite de Lisboa) si que terei que me pregar á realidade e adicarme a nadar ou sair na bici de montaña para "desaturar" a mente de semellante decepción deixando claro que o meu desexo e preocupaci´´on principal é que TODO se solucione do mellor xeito posible.

30 oct 2006

Pedestre 2006

Bueno, mentres se fai o mantemento dos foros de correr en Galicia colgarei por eiquí as fotos e darei a miña visión da carreira.

Despertoume o mobil ás 7:30; vestínme entre contoneos e voltei a mirar o bolso. Marchei ás 7:45. Collo a autoestrada e avanzo pola cidade que se despereza ate aparcar na zona de Pelamios dentro do "anel" do circuito (erro que paguei logo á hora de marchar. Botei a andar tentando desfacerme do dobre síndrome de abastinencia que tiña: Mañotas do longo adestramento do día anterior e Resaca da voda de había unha horas.

Collo o dorsal (e o chip blanco por si acaso) e vou almorzar ó bar Dakar. Remato ás 9:00; de volta para o coche pegrúntolles ós de championchip si debo correr cos dous chips e dinme que me esqueza dos chips provisionais nas carreiras que cronometren eles. Vou até o tellado do parking de Xoan XXIII mais ainda é cedo.

Volto ó coche; ritual: vaselina, radiosalil, chave, ¿que fago coa cámara?: Corro con ela na mao. Fago o quencemento con Fernando e os outros da Escola Atletismo Deza polo parque do Auditorio de Galicia e cara ás 10 subo de novo ó parking; desta volta sí hai xa xente de correr en Galicia e me presento; hai de todo, dende xente que ven a por marca ate xente que ven de paseo mais todos con moi bó rollo. Ainda que todos tiñan algo pendente: quencer, estirar, ir ó WC, recolle-lo chip, ver a outra xente... conquerimos facer unha boa foto de grupo



Logo todos ás súas posicions de saida; eu escomenzo a senti-lo 'subidon'; canto, berro, saudo a un amigo (sorte o Domingo meu) e··· VEÑA QUE VAI¡¡¡
Escomenzo a facer fotos na saida; como ando ainda emocionado tiro para adiante sen pensar no que queda, fago mais fotos...



Sigo a bó ritmo; contento, feliz de estares alí coa xente do foro...



Xa na saida vella cara a Lugo teño que baixa-lo tren pero manteño as gañas e atopo a Jesus Bernal atleta veteran do Egovarros moi activo ós seus 65 anos e fillo de Julián Bernal; exemplo de lonxevidade atlética; como unha foto me semellou pouco pois lle fixen unha entrevista EN CARREIRA (pode que en breve a borre de eiquí)



Sego baixando o ritmo tentando recuperar... case alcanzo a Elena Naveiro só para preguntarlle polo seu compañeiro; mais ia xa 'oubeando' escuma.



Rúa de San Pedro, recuperando; na porta do camiño moita xente animando; un gustazo. Virxe da Cerca, son adiantado pola chea de xente que sabe compensa-los esforzos. Sego cámara en ristre disparando o que podo. Cara ó parlamento sigo arrastrado, pero con gañas de falar. Ata a praza de Vigo fun adiantado por moita xente, mais da que eu era capaz de adiantar; a partires de alí escomencei a respirar mellor, polo campus reflexionei sobre o tempo que ia facer... no control do estadio de atletismo 30'; 6 mais que o ano pasado. Tal como vou penso que farei 1 hora; precisaba auga e decateime de súpeto que sentía fresco de ires pola sombra co sudado que estaba, Costa do galo; alongo a zancada e me vou mentalizando para o que viña. Por diante do vello HXG atopome ben, a nostalxia non fai mais que darme ánimo e lembrar tantos adestramentos entre a ferradura e o burgo vello saca a forza que me resta.

Na costa arriba escomenzo a adiantar xente animando cara ó que ven, notei o punto de forza do "adestramento" da semana anterior; avituallamento. Teño unha sede desértica e pido unha botella pechada e outra aberta mais danme as dúas abertas, dúchome con unha e bebo a outra xusto antes de escomenza-la costa, berro: AGORA¡¡¡,AGORA¡¡¡ e boto para adiante cos folgos que me quedan, avanzo con confianza, adianto o tipo do carriño e chego arriba algo apurado mais forte. 2Km para meta 44', coido que é imposible chegar en menos de 50' mais decido chegar reventado e facendo fotos (xa as colgarei no foro de CenG) doulle leña todo o que podo pola algalia abaixo; respiro un pouco na praza da universidade.


E volto a saca-la sacha no preguntoiro; o paso polo toural é emocionante con toda esa xente animando.



Rúa do vilar, unha longa ringleira de corredores me retaba a dar mais, chega a curva en platerías, vallas ós lados, un muro de xente, adianto a saltos i emprendo o sprint coa cámara na man...
Meta: 51'50".

Mais crónicas en Correr en Galicia.

26 oct 2006

Pista

Dempois do feito e pasado o Domingo coidei que esta sería unha semana de "cicatrización" mais o luns seguín con gañas de adestrar e o martes...

Por primeira vez na miña vida adestrei en pista. Vinme un pouco obrigado pois era a única hora con luz na que tiña ós rapaces 'a cuberto' así que o levei a él a actividade de atletismo e fixen 30' de rodaxe progresivo de quecemento por fora da pista, logo estirei e entrei. Trátase dunha pista algo vella, xa con charcos polo desgaste nalguhas zonas e o paso dos futbolistas (a Ponferradina adestra ás veces alí) cos tacos. Estaba eu só e dábame un pouco de corte porque é visible dende moitas partes da cidade e mira que normalmente non lle dou importáncia mais nesto cortoume un pouco; bueno, que fixen 2 X 4X400 e non me manquei; os tempos non foron nin bós nen malos (entre 1'21" e 1'27") e ainda tiven tempo de facer outra tanda mais pois dende que rematei pasei 15' rodando ata que voltou o rapaz e liscamos.

Bueno, que é outra experiencia e outra opción para adestrar ainda que de noite non vale para moito pois hai moi pouca luz.

23 oct 2006

Aprendendo a sufrir

Onte participei na II subida ó morredero e ainda que a media da proba sexa superultrapasteleira só podo dicir que estou moi contento de ter rematado e de facelo en 2H e 22'.

Para o día que estaba a cousa non saiu nada mal, non...

Pola mañan vencín o medo que me atenazaba e viñen ate Ponferrada a me cambiar, achegueime á saida andando molesto por me mollar;!!!mal sabía eu o que me agardaba¡¡¡.

Coñecín a JazzWilly.

Fixemos uns estiramentos...


E hala: !!!AL TURRÓN¡¡¡ (notase que gusto de "humor amarillo")

Recoñezo que saín con medo; non aproveitei os 3 primeiros Km. para correr se non para quentar e fun buscando "referencias humanas" que coñeceran o desafio e me axudaran con el...

Na primeira pendente brutal coidei que debía axeita-lo paso mais non parar de correr ainda que fose a "velocidade absurda"; fíxose duro, mais fíxose, na dobre curva ainda puiden ver a bastánte xente e as luces da cabeza da carreira.
Primeiro avituallamento, collo auga e como unha barriña das que levo no cinto; coido que foi a clave da carreira; beber en tódolos postos ainda que semellaba non ter sede e coa que estaba a caer tampouco deberia estar a suar excesivamente.

Chego ó chan-baixada de antes do Km. 10 (1h. 01') e estiro un pouco a zancada para descansar mais 'controlando' que ainda queda moito... Cando o aire escomenzou a soprar subín os manguitos un pouco; foi outro acerto levalos pois permitíronme mellora-la termoregulación. En San Cristobal novo avituallamento con auga e un gel deses calóricos que gardei para mais adiante; ó sairmos do pobo cambia a chuvia a modo "caldeiros" con refachos de vento modo "de carallo" que me impoñen correr encollido (si, ainda podo ser mais baixiño) o brutal repeito ate o cruce de Bouzas, a partires do cal o vento ia e viña segundo as voltas da estrada chegando ó punto de temer da-la volta da seguinte curva.

Troquei as miñas zapatillas por barcazas para navegar polo rio da estrada e acelerei na baixada cara ó mirador de Santiago de Peñalba (2h 00) mentras ollaba con temor ós tres terroríficos quilómetros de subida até a néboa na que se escondía o alto... Co vento ululando e a chuvia e o pedrisco dalle que te pego escomencei a subir pensando só que o tiña ó alcance da man e que podía seguir sen parar porque non tiña molestias importántes.

Ainda tiven forzas para apretar un pouco cara ó final... 2H.22' non é unha media espeluznante mais rematei este desafio e por elo estou contento, por elo e porque semella non terme perxudicado.

Seguinte obxectivo: A Boda e a Reboda.

15 oct 2006

Alija del infantado - La Bañeza


Por fin puiden cumplir un paso da preparación que tiña deseñado...ainda non sei ben con que obxectivo.


Fun facer un adestramento "real" a La Bañeza mais coa esperanza de facer unha marca algo mellor que a acadada. Bueno, vai o resumo.

.

A meseta recibiunos cun amencer vermello, mais frio.

Fumos directamente até Alija ainda que a organización puña autobuses, recollimo-lo dorsal e pagamo-los 4 € da inscripción (con dereito ó xantar de paella). Había bastante mais xente da que eu agardaba pois tamén se celebraba unha andaina (ogalla que este modelo se extenda) popular.

No quencemento atopei á xente de Ponferrada e alguns amigos do clube Pato Blanco de Celanova que tamén interveñen en Correr en Galicia. O frio ia marchando segundo saía o sol...
Alija é unha vella vila do páramo leones que viviu días mellores dos que conserva pequenos tesouros que falan da dureza da vida neste ermo territorio e dos traballos agrícolas.

Saímos con 15' de retraso para darlle algo mais de marxe á xente da andaina; como me sinto ben e me quero probar vou tirando por baixo dos 4'/Km. até o 10 no que a lixeira mais contínua subida me pasa unha factura que non agardo e decido baixar un pouco o tren... Vou rosmando sobre a falla de forza, certas molestias das costas e os adiantamentos que imos facendo á xente da andaina que non para de animar e os coches que non paran de molestar (outra volta o tráfico non está totalmente cortado) e tentando beber nos avituallamentos (cada 4 km. iso si, só líquido)

No Km. 17 no que hai un autético repeito (curto); curiosamente con este troco de ritmo 'revivo' e volto a tomar tren; xusto ó cruzarmos ó lado do circuito de motocross arrinca unha baixada bastánte pronunciada que nos leva até a meta na moi tradicional praza maior de La Bañeza: 1h:27':27". Recollo os pintorescos agasallos (Camiseta de rigor mais unha bolsa de lentellas -típicas da zona-, unha cunca de barro e unha culler de madeira); saudo ós amigos que xa chegaron e lisco.

Coidaba poder facer 1:25' mais non tiven forzas ou mais ben non tiven ritmo porque ó chegar non me sentín canso e, de feito, seguin o plano para o día como se tal cousa. Iso si, dempois dunha estupenda DUCHA CONXELADA no pavillón de deportes.

6 oct 2006

O que nunca saberei dunha boa semana

Pois si; eu, o eterno pesimista manifesto que levo unha boa semana, non é que os rexistros sexan mellores que outros días, é só que as sensación son boas... Semella que estou en progresión e só tento ter coidado de non romper e non caer no sobreadestramento.

Mais esta boa condición non fai mais que acrecenta-lo disgusto por non ter podido acudir a Pontevedra a participar na media maratón. Pode que resultase un adestramento "lixeiro" en comparación coa hora e media de monte que fixen o Domingo, mais o pracer de participar con tantos colegas e de comparar o rexistro co do ano pasado (1:23:26 un rexistro que non esperaba) houbese sido moi interesante. Non puido ser e xa non será.

Onte "o chispas" fixo o seu primeiro triatlón... Fomos na bici á actividade da escola municipal de atletismo e, ó rematar, subimos na bici ate a piscina á clase de natación. Rematou moi contento e ceou coma un campeón. Gustoulle e pasouno ben.

22 sept 2006

Semana valeira

Após dun domingo intenso e con bastante bó resultado, a semana soubome a pouco mais ca nada pola prespectiva de non poder participar en nengunha proba nestes días.

O Domíngo pola mañan participei na IV carreira Ponferrada sin mi coche; non me foi mal estiven coa xente de eiquí que coñezo...



O resultado non foi malo ainda que podía ter sido mellor se non estivese mal sinalado (si,outra vez) a zona final da carreira...

Pola tarde acudín á milla de O Barco coa sana intención de participar e atopeime con que na carreira 'popular' eramos 11 quedei 6º, cronometreime 5'45" i estaba moi espectante para ver canto me cronometraran os da federación... cal foi a miña decepción ó ver que non collian marcas.

Sego adestrando co pulsómetro; carreira contínua, fartlek e series de 1000 a ver como vou progresando do tema...

16 sept 2006

Fin de semana

Escomenza "a tempada" cun fin de semana algo inxusto para min que me obriga a escoller entre correr en Lalin e correr en Ponferrada e O Barco...

Estiven a adestrar estes días co pulsómetro e coido que vai ben pois as primeiras dúas sesions sufrin bastante (170-180) e logo xa me fun adaptando; onte fixen unha hora e dez minutos a unha media de 162 pulsacions cun máximo de 179 e un 88% de capacidade (?) evidentemente teño moito que traballar e que aprender do adestramento con esta ferramenta mais coido que non me vai ser prexudicial.

Hoxe e mañan son os campionatos de España de triatlon en Pulpí; F. Xabier G. Noya estrea o patrocinio de Galicia Calidade (coido que é unha boa iniciativa sempre que non sexa incompatibel co patrocio ó que lle obriga a selección española) e participan os amigos XaviNer i Emilio Montilla na proba élite e Armando Piñeiro na de grupos de edade sendo esta a primeira aparición dun clube de Lalín nunha proba nacional. A todos moita sorte.

9 sept 2006

De volta

Que non de "Vuelta" porque, a verdade, non se pode estar a todo; así que o mesmo día que se disputou a etapa da "Vuelta" eiquí no Bierzo co final no alto do Morredero eu marchei de viaxe.

Hoxe dempois de 8 días de "Londinear Pintas" voltei a trotar coa aprensión que dan os primeiros días dempois dunha parada 'biolóxica'; fun despacio mais concentrado nas pernas que na respiración... Merquei un pulsómetro (a oferta do Lidl non se podía deixar pasar); Mañán estreareino.

Este mes promete, xa se sabe que o outono é o momento mais completo i eso que este ano debo deixar pasar varias ocasions (A maratón de Montaña de mañan por exemplo) mais todo se ha de andar...

Tamén voltou... A gañar


En inglaterra chamoume a atención a moita presencia do triatlon na prensa nacional; o triunfo dun "British" na proba de Lausana acadou unha folla enteira no "independient" e no "Daly mirrow"... En spain o grande hito de Xabi G. Noia e Ivan Raña en Madrid ou a nova victoria de Xabier en Hamburgo apenas merecen unha reseña. Por certo, para enterarme do resultado da final do baloncesto tiven que revisar ámbolos xornais a fondo para ver unha liña no cadro de resultados i é que cada terra tira para o seu e a estes o basket ná de ná entroques adican duas e tres follas ó criket (xa podían os xornais galegos adicarlle media folla á bilarda) ou ó golf (o "the economist" e o "the times" que se nota a quen van dirixidos).

31 ago 2006

De volta e de vacacions

Andamos de paso pola casa; o mes de agosto foi pleno de actividade con dobles e triples sesions de "adestramentos" divertimento pola terra do Barbanza iso si, coa grande mágoa de ver como a senrazón dos humanos lle pon manchas á natureza. Participei en tres probas (e puideron ser mais) e non me queixo.

Na milla de Cambados conquerin que non me dobrasen Lolo Penas i Elias Domínguez no seu sprint final; no Memorial Mario Puentes saiume unha boa carreira e disfrutei correndo pola praia e no Triatlon de Allariz(FOTO da chegada coa camiseta de correr en galicia) acumulei outra participación na fermosa vila do Arnoia e voltei a comprobar que a natación é moito mais que o 33% da proba e que o nivel deste deporte está a subir moito no noso pais e ainda pode subir mais...

IstoriaLogo fun "facer Istoria" e rematei o verán que non as vacacions; esas escomenzoas mañan, estarei "parado" 1 semana facendo o Londinense e dempois de cabeza á tempada de Outono-inverno.

Do acontecido no 'tour' prefiro non falar mais coido moi contraproducinte que esta crise do ciclismo coincida coa chegada, por fin, da anhelada equipa profesional galega tantas veces frustrada pola dereita

24 jul 2006

O ridiculo mais caro

Mentres os triatletas galegos demostraban o grande nivel deste deporte no noso pais competindo no Canadá e Oscar Pereiro chegaba ós Campos Eliseos no segundo posto do tour 2006 eu tiven a fortuna de ver como está a canteira do deporte combinado galego. É unha atuéntica gozada ve-la proba dos cativos do campionato galego de acuatlón, o seu esforzo tenaz e xeneroso fíxome sentires menos ridiculo de ter feito unha natación tan paupérrima coa que cáseque conquerin sair derradeiro da auga...
A proba está magnificamente organizada e o lugar, salvo por un par de escalones que había que esquivar, era o idóneo; incluso non me podo queixar do sabor da auga que era algo que me soia fastidiar á hora de nadar nos portos; simplesmente SON UN MAULA e fixen o ridículo mais caro da miña vida (entre cuota, chamada, faxes, peaxe e gasoil...) pero non podo dicir que o pasase mal.
Tiven ocasión de coñecer de perto ó presente e ó futuro do triatlon galego i eso está ben.

23 jul 2006

Cun ollo en Canadá e outro en Paris

Esta fin de semana mentres alguns imos probar modestamente as artes do acuatlon os grandes do deporte combinado galego van participar na proba da copa do mundo en Canadá; semella que Ivan Raña está recuperado da súa lesión muscular i él e Xabier Gomez Noya tentarán estar no mais alto non só no caixón da proba canadiana senón tamén na clasificación da copa do mundo de triatlón.
No mais alto do caixón non, mais ben perto vai a estar Oscar Pereiro no podio de París da proba ciclista por etapas que ainda consegue facer vibrar ós bós afeccionados; hoxe fixo un esforzo supermo nun terreo que non é o seu e o fixo con sobresainte pois, non esquencer, rematou cuarto a etapa e conservou ese segundo posto. Agora os directores de CSC e T-Mobile serán os que teñan que xustificar ás súas pasivas actitudes mais esas explicacions non poden facer demerito en Oscar nin no gañador do tour Landis.

22 jul 2006

Semana Doblá

Visto o tema da semana anterior esta semellaba que ia ser un "relax"; nada mais lonxe da realidade. Fixemos a viaxe da Paixon X Picasso e, nada mais baixar do coche, escomencei unha concatenación de adestramentos cada 12 horas (coma si dunha mediciña se tratase) que rematei hai un intre.

O Domingo se non hai problema probarei o tema do Acuatlon en Ferrol. Espero que desta si haxa fotos por ahí...

13 jul 2006

Tritouratlon

Viña eu dun tempo ó ralentí; un tempo de adestrar sen adestrar e ollando pasa-lo tempo -deportivamente- sen facer ren; ate case me afeccionara ó fuchibol de tanto que o puñan en todas partes e tanto que se falaba del no traballo...

Entón arrinquei de tolemia e me botei á estrada; O domingo día 9 participei no triatlon demostración que o programa Vigoarena 2006 fixo na praia de Samil; foi unha cousa curtiña apta para maulas coma min e para nenos, quedei gratamente sorprendido de ver ós rapaces de 12 anos facendo a proba con tan boas maneiras. Non me queixo do que fixen pois na auga non me perdín nen sain o derradeiro e fixen o meu tempo habitual de chapoteador; na bici si que non dín o meu rendemento ainda que recoñezo que o circuito pola avenida da praia ofrece unhas condicions inmellorables salvo o problema das viraxes de 180º. O que mais me gustou foi a carreira a pé; por dous motivos, un polo meu rendemento que foi bó dado o escaso adestramento e o segundo porque se fixo pola praia (marea baixa) o que fixo realidade unha desas ilusions nas que cavilo cando adestro pola praia do vilar... mágoa que a xente pasou tanto de nós que andivemos a apartala en mais de unha ocasión. Ó cabo non atopo fotos nen clasificacions pero SEI que estiven alí.

Acto seguido fun coa familia á praia de Canido e botei uns chapuzons dende a ponte de Toralla; que diredes que é unha parvada, pero xa é un salto nada despreciable.

Logo collemos o coche e cruzamos a península deica....

PAMPLONA

E alí tamén me botei... ó encierro¨...

Á festa rachada....

Foi unha tolemia mais pasámolo moi ben.

Agora, a agardar outras oportunidades, porque esta fin de semana vai ser que NON.

22 jun 2006

Coidarse

Seguindo a moda do bombardeo ó redor do tema: ¿qué beber, qué comer? veño de ler dúas novas que confirman a opinión, xa vella, de que o obxectivo é un réxime alimentício equilibrado, adaptativo e flexible.

Por unha banda este estudo publicado pola BJSM que sinala ó zume de froita (as miñas queridas cereixas) como protector muscular... serve para que poñamos en dúbida ós nosos queridos sponsors das bebidas isotónicas pois ben sabemos que elas soas non axudan ren e mais neste tempo de calor no que o consumo de auga adquire gran importáncia.

Por outra banda esta nova publicada polo diario médico que sinala que as cantidades de Zinc do xamón serrano o fan un artigo moi indicado para os deportistas nesta época pois este oligoelemento mineral está implicado na conservación do tono muscular i a súa presencia evita lesions.

17 jun 2006

Deixando os días pasar

Seica unha rotura de fibras leva 3 semanas de recuperación a unha persoa normal así que ainda me queda unha semana de auga, bici e PC. Ando trebellando en varias cousas unha delas a do Google speadsheets para o Cirucito CenG ou unha xestión completa dos documentos do Circuito via web... A ver si sae mellor que os meus músculos que son de chicle.

5 jun 2006

Roturón

Pois si que debía de ter unha rotura de fibras... Ou ma fixen por non reposar? o certo é que onte no Carballiño non puiden nin quencer. Sorte que levaba ó meu campión comigo e fixo él unha grande carreira.

Como corre o carallo do rapaz

Así que toca outra longa tempada de 'reposo' -non mo creo nin eu- mais seguirei chuzando e asumindo os meus compromisos.

31 may 2006

A "Bici e auga"

Dempois do de Betanzos (que non repito por non cargar) quedei co medo no corpo... O luns andiven toda a mañan polas esquinas estirando e pisando para ver o que era e como iba, pola tarde fun nadar; quedei moi contento non me molestou e, para ser eu, nadei DPM (1400 en 25' + 6X50 de 50" rec 35") sain todo cheo ás miñas actividades de Mai vespertina mais... Por mor dese stress cotidiano das cidades botei unha "carreiriña de kan" para chegar a un sitio e: Volveume dar a pancada. !!!Que disgusto¡¡¡.

O martes o mesmo; todala mañan veña estira e pisa pola tarde (tamén traballei) veña e dalle e, ó final sain na bici 1h15' para rodar; logo me viu a fisio e me dixo que semellaba unha contractura, que estirase ben e que lle dera outra masaxe.

Coido que o domingo irei a Carballiño sen un Km. nas pernas mais ir vou.

27 may 2006

Clave Persoal

Completei unha semana de adestramento algo mais formal... Series, Farlek (con 'pajarita' incluida) e "dobraxe" tarde-Mañan (en canto veña Nieves para o bierzo o farei mais veces...)

Mañá vou a Betanzos gracias a Luis Otero e a Miguel que me "teletransportan". A idea é face-la media en 1h.30' +/- co resultado tomarei unha decisión...

O tema do triatlon das Cruces douno por pechado porque non teño data nesa fin de semana nin para triatlon nin para correr (salvo 'teletrasporte') así que A TRABALLAR...

25 may 2006

GZ Power triatletico

Continúan os exitos dos triatletas galegos

O día 21 Ivan Raña voltou ó alto do podio gañando o triatlon de SanRemo (valedeiro para a copa de europa) e colócase 2º na clasificación deste evento... Ainda así Raña quere mellorar para poder gañar en Madrid o vindeiro día 4 a proba da copa do mundo (xa quedou 7º en Mazatlan o día 7) na que tamén participará Xabier Gomez Noia que ven de gañar en San Pedro de Alcantara (Malaga) o clasificatorio para o campionato de España como tamén o fixo David Castro vencendo en Cullera (Valencia). Así mesmo se clasificou para o campionato de españa de triatlon "Sprint" o amigo Xabi Ner ó quedaren 7º no triatlon de San Antoni (Ibiza).

Nos próximos fins de semana seguro que se voltará a falar do triatlon galego ainda que seña sen equipa nen bandeira; súbitamente desaparecidas cecais por "melloras técnicas" nos regulamentos...

15 may 2006

A carreira da parroquia

Cando peor pintaba a cousa veu a santa paciencia a darme azos e conquerin pasiño a pasiño porme de novo en ruta...

Así chegan estas datas de Maio mes de flores e de Medias Maratones en Galiza. Onte tiven a sorte de participar na Festa do Deporte da parroquia de Ferreirúa. Fixonos un día magnifico; cecais algo caluroso mais non abafante que se levou ben gracias a boa compaña das persoas e das árbores coa súa sombra.

Desta volta fomos os rapaces da casa sós ainda que alí se xuntou, outravolta, a gran familia de CORRER en Galicia e non houbo soidade nen tempos mortos.
Tamén tiven a sorte de atopar a moitos vellos amigos da terra do Deza.

A organización rendiu un cumprido homenaxe a Julian Bernal e puxo, coma sempre o entusiasmo e o sorriso que son a súa "marca de identidade"; por elo cada ano conta con mais participantes.

Daniel correu moi ben a multitudinaria carreira de cativos, esforzouse ó máximo. Logo tocoulle esforzarse mais no que menos lle gusta que é a paciencia.
A min foime magnificamente; a carreira de 9300 mts a fixen en pouco menos de 37' (e até o Km 6 ia en 23' a 3'50") polo que coido que podo escomenzar a "traballar" ainda que con suavidade e precaución. Logo cumprín a miña promesa de ir até un dos 3 "avituallamentos enxebres" e tomar un grolo de viño e unhas galletas -mágoa de chourizo- mentres completaba outra volta ó circuito. Un día redondo.

2 may 2006

Volta a ladrar (?)


Onte voltou o Kandpalleiro a ladrar. Foi en Lugo na penúnltima cita do Circuito Corre Con Nós que organiza o concello de Lugo. Poño o interrogante porque até que vexa como resposta esto ó esforzo non quero bota-las campás ó voo.

De tódolos xeitos; si algo me alegrou foi que fun cos rapaces e pasamos novamente unha mañá divertida facendo deporte. Tamén me alegrou contactar con xente 'coñecida' ainda que fose coa presa habitual.

No persoal non estivo mal; non. Ritmo "4 pelaos" e posto entre o 20%.

A ver si podo ir a Ferreirua a face-la curta.

25 abr 2006

Chegar i encher ··· Milagres (?)

Nas fotos de vierios.com que acompañan esta entrada podendes ver a entrada en meta do "galego" Xabi Gomez Noya como gañador do triatlon de Estoril portando a equipación da selección galega i a enseña do que carrallo queirades que seña Galiza.

A canle seleccions do citado medio fixo un seguimento polo miudo da actuación dos galeg@s en Estoril cunha ampla reportaxe fotográfica

Coido que é a primeira vez que unha selección autonómica do estado compite nun campionato oficial (proba da copa de europa) dun deporte olimpico coa selección estatal.

O escaso, por non decir nulo (sobor de todo a nivel estatal), seguimento por parte dos medios de in-comunicación ponme triste, pero tamén me dá seguridade de que, de momento, Xabi non vai ser obxecto de persecución polos medio españolistas e que a súa carreira deportiva non se vai a ver afectada pola incidéncia que a politica pode ter no seu desempeño profesional. Non quero pensar no que sería si "El Mundo" e "ABC" soubesen desto; claro que o non se tratar de Fuchibol nin de unha selección catalana (lembremo-lo tema do hoquei sob patins) o silencio pode estar explicado. Tamén axudou o relativo número de boas novas deportivas que se deron esta fin de semana no contexto español e a pseudo-polémica entre o BNG e Junta da Estremadura polo tema da Fala.

Milagre (?)

Hoxe escomencei a trotar novamente; atopeille o punto fraco á lesión que me aqueixaba e o tratamento semella ser efectivo. Agora ir con calma que non teño ren que facer; de momento rodar e ver.

19 abr 2006

Selección Galega

Coido que a de triatlon vai ser a primeira selección galega dun deporte olímpico que vai desputar unha competición internacional na que tamén participa unha selección Española... Vai ser en Estoril (ou sexa, como na casa) con video en directo
e, ademais, vai ser unha selección igualitaria pois estará integrada por homes e mulleres (Javier Gómez Noya, Alberto Trillo, Aida Valiño, Saleta Castro e David Castro). A presentación foi onte na sede da Dirección Xeral para o deporte. Quedo gratamente sorprendido de que o seleccionador sexa Luis Piña que era un dos mellores trialetas 'nos meus tempos' e boa persoa (a min sempre me tratou con amabilidade). Supoño que Xela asistirá pois o éxito é mais ca posible.

Na imaxe de vieiros vedes a Gomez Noya e a Aida Valiño coa equipación da selección.

2 abr 2006

Flores

Kenenisa Bekele
Neste día en que todo o bierzo é unha flor estares pechado ten dobre peso; interno i externo.

Tamén están floridas as cerdeiras de Fukuoka que foron testemuñas de outra dobre victoria mais (e van 5)nos campionatos do mundo de cross do mais grande. I é que non teño adxectivos para o que fai este home nas competicions.

Onte i hoxe fixo, outra volta, o que quixo cos seus rivais...

J.C. de la Ossa fixo unha moi digna actuación; apenas perdeu 1 minuto con este mosntro i eu pregunto ¿U-lo Alberto? ah?.

GZ Power no Duatlón español

Por si nos preguntabamos onde andaba Javier Gomez Noya pois eiquí o tendes gañando tamén desta volta o compionato de españa sub-23, mais non quedou ahí a cousa porque Aida Valiño gañou tamén na categoría Xúnior femenina onde as catro primeiras foron do seu clube (o Cidade de Lugo - Fluvial)que gañou en ámblas categorías.