24 sept 2007

Masa, cartos e Imitabilidade

Veño dándolle voltas ó tema do éxito deportivo porque non acabo de entender que non se montasen grandes festexos cando se conquire nun deporte moi coñecido como o baloncesto facer un campionato brilante e ilusionante e moito menos entendo que a un atleta do nivel de Javier Gomez Noya non se lle fagan recebementos multitudinarios...

O tema saltou enriba da mesa dunha cita inexcusable c@s mellores amig@s e cada quen deu algunha clave; saiu sen dubidalo o argumento sociolóxico sobre o sentimento de comunidade que se vive e se transmite nunha grada dun espectáculo deportivo mais quedou claro que, na actualidade, as gradas están en calquer sitio onde se poda visionar o dito evento en grupo. E claro, alí apareceu o factor económico que fai posible a dita emisión dun evento deportivo e a motivación que o dito factor pode ter... A publicidade que vai por detrás do poder de convocatoria de cada evento, ¿ou por diante?. Hai deportes que "aparecen" nos medios sen entenderse ben porqué; seguramente nalguns casos ten que ver co poder adquisitivo dos posibles expectadores (nautica, golf, hipica...caza e pesca) o que tamén explica a rápida aparición de canles de emisión exclusivos que acadarán un maior éxito canto mais persoal se faga (nestes deportes de elite) o xeito de visionalos. Noutros casos se trata de deportes 'impulsados' por un compendio de intereses de marcas e axentes que atopan interesante un nicho de espectadores ós que só basta con darlles unha excusa para que señan afeccioados forofos dun tipo de evento; este SI será un evento mais comunal e, en moitos fogares, familiar polo que se adapta a súa hora de emisión na medida do posible para que cumpra esa función.

E mezclado con todo isto e seguramente impulsado por elo está o factor IMITABILIDADE que lle confire a unha manifestación deportiva o caracter de afección persoal en tanto que un pode "facerse a idea" de que practica esa modalidade deportiva ben de xeito continuado (xogando un partidillo) ou de xeito ocasional (facendo adiantamentos e acelerons)... porque non son sómente os mais pequenos os que teñen esta conductas, só que eles si manifestan abertamente o seu desexo imitador.

E neste factor onde hai deportes que fallan completamente e por elo non reciben o seguimento do público e por elo non hai cartos detrás deles e por elo non o emiten e por elo a xente non sabe deles... e volta a escomenzar. Eu poño como exemplo de semellante rutina da frustración ó triatlón un deporte dificilmente imitable de xeito esporádico e moi arduo de adestrar de xeito cotian mais absolutamente espectacular e, dende logo, moi completo e satisfactorio na súa práctica. Polo que, malia ós lamentables espectáculos recentes a nivel local e deixando de lado ás figuras mundiais desta disciplina quero voltar a reivindicalo como un deporte axeitado para a súa práctica popular e, por elo, aberto na súa participación a quen se sinta preparado en con ánimo de facer nunha proba deportiva tres das mais esixentes diciplinas individuais. Reivindico o triatlon "soft" como expresión de ocio/lecer do mesmo xeito que os roteiros de sendeirismo para quen está preparado para eles.

EDICIÓN 26 de septembro. Esquecin dicir que esta entrada ven a conto de porqué nunhas festas patronais SI se pode corta-la circulación durante todo un domingo dunha vía de 4 carris que evita o tráfico polo centro da vila para un evento de motor i, entroques, a carreira popular das ditas festas se ten que celebrar a semana anterior para "non estorbar" co tráfico e as atraccions das festas...

17 sept 2007

Inicio de Tempada

Xa iniciei a tempada 07/08 sen mais obxectivo que facer o que poda mentras o chasis non me falle.

Este ano adiantei a inauguración á semana pasada na milla de Ponferrada porque fixeron carreira popular e puidemos voltar a tempo dos cantís de San Andrés. Non me saiu nada ben a carreira, corrín incómodo malia que o circuito se prestaba para dar "zapatilla".

Nesta fin de semana a cousa foi ben diferente. Coma en anos anteriores fixen dobrete correndo pola mañan a "PONFERRADA SIN MI COCHE" na que, gracias ó amigo Luis P., fixen un tempo de 40'06" (40'13" na clasificación oficial) con moi boa sensación pois fun de menos a mais e rematei ó sprint; foi unha boa ocasión para coincidirmos a maioría dos habituais das populares bercianas e irme enterando das próximas citas.

Pola tarde tiven a sorte de participar novamente na milla de O Barco desta volta na categoría de veterans "A" mais sen posibilidades de facer nada meritorio pois trocaron os escalons das categorías e cadrabamos os de 35 a 45 na mesma, para empeora-la cousa este ano corremos xuntos os veterans e os populares (alguns deles federados con marca) polo que decidín dar por bó o esforzo da mañan e sair a desfrutar do sensacional ambiente da proba con mais público por metro de carreira que hai en Galicia.


Tamén me saiu bastante ben pois voltei a correr de menos a mais e decidín que tiña que chegar á meta con todo asi que na derradeira recta fun capaz de alcanzar ós que ian diante mais sen poder sobrepasalos.

INCONFORMISMO

Recoñezo que por esto eiquí non leva a ningures, mais coido que ainda mais ridiculo sería facer unha reclamación ou calquer outra trangallada polo estilo.... O caso é que na foto de arriba se pode observar como chego á meta un segundo dempois que dous participantes da milla de O Barco; a ámbolos dous se lles pode identificar polos seus dorsais nas fotos número 84 da 1º galería e na foto 244 da 2º galería; cal non foi a miña sorpresa e LEDICIA ó ver que a estes compañeiros de chegada se lles asignaron como tempos de meta 5'23" e 5'25"; polo que deduzo que os moi satisfactorios 5'40" que me poñen a min nas clasificacions son, en realidade uns FANTÁSTICOS 5'27"...