Saín dar unha volta rápida na bici porque dende as 8 había que estar atentos á tele (semifinal de 1500 femeninos, final de 3000obstaculos femenino, 800 femenino e 1500 masculino) e non quería deixar pasa-lo día en branco.
Tiña medo da calor, tiña medo de estar recén xantado, tiña medo do cansanzo de 36 horas hospitalarias...pouco podía imaxinar eu que o sono de sair coa miña bici camiño do traballo o día da miña xubilación rompería ó paso por baixo da autovía en Camponaraya... Rachou o cuadro da miña bici por 3ª vez e definitiva...seguín andando si, e fixen boa media nalguns tramos o que indica que vou collendo forma ou iba collendo forma porque agora toca esperar.
Foron 20 anos de experiencias con ela dende que a mercara cos cartos da derradeira beca de estudante universitario aló en Maio de 1990...desta non chorei porque era un risco que tiña asumido pero doer doe.
No hay comentarios:
Publicar un comentario