Pois tivemos boa meteoroloxía, só molestaba un pouco o vento do surleste e o frio aturabase ben mais non arriba na meta.
Escomenzo polo principio... Pola mañan unha boa xiada escondía a lama das pistas.
Os andarines sairon a abrir brecha...
E logo saimos nós
O percorrido estaba ben sinalizado
e a maior dificultade estaba no perfil mais tamén nese perfil estaba o maior valor da proba...
Xusto neste punto foi onde vin que saira con demasiado entusiasmo e me tiven que plegar ó meu actual estado de forma; así que me fun deixando ir no meu paso polas amplas pistas que rodean por detrás ó monte.
Outra volta os manguitos resultaron un acerto para as zonas de vento...
Ata o Km. 14 a carreira mais ou menos 'normal' logo entramos na "zona tolemia" primeiro cunha baixada tremenda por unha rilerira-cortalumes; logo por unha senda (estreita de verdade) na parte de penumbra do monte por entre castiñeiros; dando choutos e coidandome dos esbarons. Ata voltar ó pé do monte (km1) e alí collemos a "directa" cara arriba por unha senda entre carballos (¿da subespecie anana?) cunha pendente tal que non permitia mais que ARRASTRARSE.
Porén brindaba unha vista magnífica da cidade...
Así pois cheguei á meta en menos tempo do esperado mais con peores sensacions; alguha delas, por sorte, non se corfimou e os meus meniscos seguen aturando e os xemelgos tamén malia ó tremendo esforzo da subida final.
Outra proba que apuntar no "Kanlendario persoal".
No hay comentarios:
Publicar un comentario