Hoxe tivemos a nova do pasamento de Don Julián Bernal unha gradísima persoa e un ENORME EXEMPLO para todos nós; outra volta o meu pésame ó seu fillo Jesús e o resto da súa familia carnal e atlética.
Quedamos orfos da súa presencia nas carreiras mais quédanos para sempre o seu alento e a enormidade simbólica das súas zancadas de corredor infatigable ó desalento.
Lembro ben a 1ª vez que o vin na miña reaparición no atletismo popular aló no 2004 na milla de Valdeorras; quedei prendado do seu espíritu e da súa cordialidade. Tamén lembro a derradeira proba na que coincidín con él fai uns meses no DRAGONTE proba na que é un ídolo e que seguramente lle rendirá outra homenaxe este ano, mágoa que se perda él de correr esta edición do "Dragón peregrino".
No hay comentarios:
Publicar un comentario