Hai dias malos e dias menos malos

Viña eu moi contento de non ter pasado a semana en branco a pesares do desprazamento ás lonxanas terras da ribera del Duero pois souben botar man dos recursos de sendeirismo locais para facer unhas rodaxes interesantes incluido o feito de topar un corzo comendo entre os campos de cereal...


E acudín á cita de Ferreirua coa vista posta en adestrar para os aquilianos tentando facer un tempo similar ó de hai 2 anos.

Mais non puido ser. Xa o tema do quencemento non me saiu como esperaba e non sentin gañas nengunhas de sair de tal xeito que a saida me colleu moi desprevido e pasei o primeiro qm esquivando e sendo esquivado. Cando pasamos por 1º vez polo avituallamento enxebre xa me decatara de que ese non era un día dos de sentirse ben senon dos de cubri-lo espediente como puidese.

No qm 10 xa ia nos 42' e, ainda que logo tentei varias voltas apretar axudado polo canto do cuco e pola beleza das paisaxes que atravesamos non conquerirn arrincar así que rematei en 1h 31' (polo meu crono). Outra volta toca seguir traballando.