Alí estivemos outra volta mais na proba por exelencia deste calendario outonal de Galiza. Nesta ocasión e ainda que a marca foi mellor que a de hai dous anos non tiven moi boas sensacions. A saida coloqueime ben e, salvo o lamentable incidente da camiseta que tirei (lamento sinceiramente ter molestado a outros participantes), sain ben colocado; tanto foi así que me forcei a ir a un tren que non é o meu e claro; ó kilometro e medio xa me asubiaban os foles... baixei á cruda realidade das miñas capacidades e limitacions e fun vendo pasar xente e tentando me concentrar no meu pasiño de Kan...na Virxe da cerca conquerin de novo un ritmo mais homoxeneo e a baixada da Rúa da Rosa me truncou pois non souben alonga-la zancada e funme freando co conseguinte cansanzo. Na costa da Praza de Vigo me pinchou o xoenllo esquerdo e dediquei un tempo a ver si aquelo ia a mais ou era froito dos medos. Pasei o control do chip en 25' e algo i encarei con medo o seguinte paso porque a baixa da costa do Galo é o mais perigoso para as miñas características. Ate o paso por diante do vello hospital non me concentrei na proba; fun collendo o meu pasiño e tratando de manter o meu ritmo de 4'/Km. até o pé da costa de Vite ia por baixo desa media. Na costa non me foi mal, non me cebei nin afrouxei en demasía co que cheguei a rúa San Roque (2 Km. á meta) en 40'. Ia pois no tempo e dixen "Viva San Fermín" e apretei todo o que puiden polo casco vello.
Hai o vou.. xusto no medio. Cheguei en 47'19" segundo o meu crono. Ainda a restora non se publicaron mais ca os resultados dos 50 primeiros.
O resto dos (a frecha nercelleira)Foilles ainda mellor. Cristian Diaz quedou de 16 con 39'19" (en postos "de pasta"), e Martiño Nercellas fixo unha espectacular reaparición tra-lo retiro laboral...
A meteoroloxía foi boa para a carreira de adultos e magnífica para a dos rapaces, a organización estivo ben e, como queixa anecdótica dicir que o posto de auga podería estar 100 mts antes e que debería haber xente dando auga dende os dous lados da estrada para evitar que alguén se quede sen ela.
Ó remate alí na praza sempre hai moi bó ambiente entre a xente e repartense moitos tripticos de información de carreiras próximas. Mais, o mellor e atoparase cos amigos e ver o ben que lles vai.
I é que desta volta a miña compañeira fixo un sobresainte traballo como fotógrafa e conqueriu imaxes de grande beleza plástica tanto no paso pola rúa do vilar como na saida.
No hay comentarios:
Publicar un comentario