16 ago 2005

Helsinki 2005

Mentres os palleiros esquivamos como podemos a calor para nos adestrar celebrouse nesta seman o mundial de atletismo. Home, que o balanzo non é o mellor da historia é un feito; pero non só para Spain senon para moitos paises occidentais semella que chegou a anunciada hora de ver cantas 'chapas' e postos eran froito da ausencia de rivales competentes e do esforzo individual mais ca dunha estructura socio-deportiva desenrolada ou dun sistema educativo que inclue o fomento do deporte dende a infancia. Con todo ser décimos por puntos (contando 'chapas' e postos de finalista) non está nada mal; o que habería que preguntarse é porqué está por diante Cuba; ese pequeno pais no que o 'comunismo feroz' obriga a facer un bloqueo económico...

Y é que nesto do deporte a xente tamén ve o que quere ver. A selección con mais éxitos a nivel internacional (títulos mundiais, europeos, olimpicos etc.) é a de Hoquei a patins; o atletismo sempre brinda algunha alegría, Incluso o Balonman e o Baloncesto teñen por costume facer ver os seu emblemas nos podios. Mais, o deporte mais difundido , practicado e comercializado en Spain é o Futbol; un auténtico seguro de fracaso a nivel de seleccions internacionais absolutas.

Unha mención a parte merecema Paula Radcliffe.



Esta é para min a demostración de que, ainda existindo diferencias antropo-fisiolóxicas que o xustificasen, non é certo que os occidentais non teñan nada que facer nas probas de fondo. Eu disfrutei moito das maratóns deste mundial; en especial da femenina, con esa confianza que puxo Paula dende o Km. Dous en que ia gañar, por fin, unha medalla de ouro nun mundial.

Tamén me chamou a atención o fracaso etiope nos 5000 (mira que se pode facer mal unha estratexia).

En fin, faltan 4 dias para Allariz.

No hay comentarios: