Plano

Hala, unha declaración de intencions: Como se pode ver na bitácora estou collendo fondo coa sana intención de enchelo de LK a principios de Febreiro... Logo terei caseque dous meses para voltar a me facer ilusions e pode que non perda de todo o tempo en Londres a semana branca, dempois... xa o pensarei á volta.

Natación: 1000 mts.

Havemos de ir a Viana...

CC: 1h10' E cantando...

Se o meu sangue náo me engana
como engana a fantasia
havemos de ir a Viana
ó meu amor de algum dia
ó meu amor de algum dia
havemos de ir a Viana
se o meu sangue não me engana
havemos de ir a Viana

Natación: 1750 mts

CC 1 h. Cada día mellor...

Natación 750 mts.

CC 1h. coa neve nos talons...

Nat: 1250 + 4X100 -pullboy-

A orixe dos meus problemas?

Estas son as suelas das 'rodas' do 2007; unhas NB 1070.


Vese ben unha diferencia moi grande na área de desgaste entre a zapatilla dereita e a esquerda...

Mais só na parte dianteira, que na traseira pouca diferencia hai...

Supoño que ten que ver coa intervención do menisco da esquerda e os posteriores sustos; debo correr facendo bastante menos forza coa esquerda que coa dereita e, claro, ista dixo: "¡¡¡Xa abonda!!!" e partiu...

Así as cousas vou ter que aprender a correr outra vez....

Eu tentareino porque; si puiden facer unha maraton en 3:05 correndo con 1,6 "pernas" ¿que marca farei coas dúas?.

CC 1 h. durante uns 3 Qm tiven a sensación de correr...

Nat: 1000 + 5 x 100 brazos

CC 50'

Bici 30 Qm. 1 Hora e as cubertas dixeron 'basta' así que terei que mercar novas.

Nat: 1000 + 4 x 100

Carreira Continua (CC) 1 h.

Bitácora

Bueno, neste 2008 vou tentar que este blogue retome a función de bitácora para a que foron deseñados e vou tentar apunta-los adestramentos como fan os compañeiros de Correr en Galicia no foro.

A ver que dure

Nercellada 2007

Ben, para remata-lo 2007 tiven a oportunidade de participar na NERCELLADA cunha nutrida participación de 'xente que gosta da corrida' como dín en Portugal; de tódalas idades e con gran espíritu trouleiro, case que antroideiro. Tras moitos intentos non conquerimos que Cristian (0 5º Nercellas) dera a saida dende Duchtland mais sabemos que estaba nelo e que el tamén festexou o día facendo un gran papel na carreira de Hannover.

Saimos en neutralizada ata a primeira "ponte-badén" e logo xa os gacelos atacaron e cada un foi como puido -no meu caso- ou como lle apeteceu...


Desculpade a calidade do vídeo mais non puiden ter moita conta da cámara....



As entrevistas subireinas á KANLEPALLEIRO e vos porei un enlace.

Agasallo de nadal

Ben, eu pedir non pedira ren mais estes días recibín o mellor agasallo que podo desexar como corredor: voltar a "trotar".

Polo de agora a cousa vai ben; teño unhas mañiotas estupendas porque as miñas pernas non poden co que poden o meu corazón e os meus pultmos, xa se irán afacendo.

Ata o ano que ven...

Pois si. Isto ten que ser un sinal para que faga unha "parada biolóxica". Eu son capaz de resignarme a non correr si teño unha rotura de fibras nunha perna... o que nunca me pasara fora o de mancarme nun brazo.

Debeu ser no Ximnasio (só 10 Q.; 25 repeticions) o Luns ainda que nin nadando o martes nen ne bici o mercores (con nova marca persoal no percorrido) sentin ren ata que ó enfriar vin que non podía dobra lo brazo dereito; tiña evidentes problemas para calquer manobra básica e iso si que xa non pode ser.

Supoño que me arrepentirei mais teño decidido non facer ren ata Xaneiro e logo a ver.

Outra volta o sono que remata

Tiña que ser...a calidade deste material que me compón non dá para mais e celebrando as 40 voltas ó sol torna ás andadas...

Polo menos pasoume facendo series que é como eu penso que teñen que pasar estas cousas porque a min de pasarme o único que desexo é que non me pase nunha proba sobor de todo si a traballas durante tempo. Non hai mais frustrante que presentarte nunha liña de saida tras 2-3 meses de traballo e non poder chegar á meta.

Semella unha pequena rotura de fibras mais non nos xemelgos nen no sóleo senon mais adentro case pegado á cara interna da cabeza do peroné; de feito, só me manca na fase final do impluso, no apoio dos metatarsos.

Rompeuse unha progresión; escomenza outra.

Seman de santos...

Ben, hoxe rematou a semana de santos. A cousa é coma sempre, un sempre tenta aproveitar cando se sinte ben e tira ata que...

O meu é vos así; dende o mesmo domingo pola tarde, paseando me atopei a gusto e seguín toda a semana adestrando a todo e coa mente ocupada mais en como aproveitar mellor esta oportunidade que en planificar un traballo serio. Así me vai, a rachas.

Hoxe fun á "carreira de santiños" de O Barco e voltei a flipar cunha organización de grandes medios humans e anímicos e moito sentidiño todo elo ben orientado de tal xeito que os bós tiñan motivos para acudir, os populares para participar, os rapaces para se divertir e toda a vila para animar.

Tendo en conta que o que adestro non é de 'calidade' e que onte fixera un "longo" non me podo queixar: fixen os 6 Qm. en 23'39" e a proba en 27'19" (non sei canto sería o total).

O Domingo mais (se non se torce).

Resultado e mais fotos

Bueno, contara mal e fun 23 de 75. O tempo o xa referido 2:14':16".

A continuación alguhas imaxes do album web da organización.

Esta é da saida. Moi serio...(o medo é libre)



Esta no grupo no que me acoplei ata a primeira subida...



Esta tras rematar esa primeira subida; fixádevos que fermosura de vista cara o centro da depresión berciana...



Estas dúas coa derradeira botella de auga cara a subida final...

Sair a por todas e...

Chegar e gracias.

Voltei a face-lo cabra e tirei monte arriba con outros 83 compañeir@s; enfrontamo-lo desafío dos 1300 metros de desnivel en 24 Qm dende Ponferrada ata o alto do morredero cun perfil que, debido ás súas variacions, esixe unha concentración especial...

A meteoroloxía non tiña nada que ver coa do ano pasado; día completamente despexado e fresco; 10º marcaba o termómetro de Puente Boeza cando pasamos ó seu carón.

Desta volta non me valía dicir que "é a primeira vez" nen aludir á meteoroloxía adversa para sair conservador ó principio así que, ainda sen estar no mesmo estado de forma que o ano pasado, tirei dende o principio e fixen ata o pé de Salas nun grupo de xente coñecida a unha media de 4'/qm.



Naquela primeira pendente tracei o ritmo a levar nas costas fortes; outra volta ia tentar chegar sen parar mais tampouco me podía permitir rebentar nunha costa polo medio da proba.

Pouco ou nada de atención lle prestei ó detalle de se ia diante ou detrás ou se ia en tal ou cal posto; concentreime no paso, en beber, en tomar os sobres de xel nos momentos oportunos i en por e quitar os manguitos segundo a sensación térmica. Viñeronme ben, cando non os precisaba postos dobrábaos e os levaba no borde do pantalón e os empregaba para seca-la suor.

Na recta de San Cristobal tentei por primeira vez meter algo mais de velocidade e, ó paso pola ermida, comparei o tempo co do ano anterior... non ia mal, non. Iso animoume e decidin apertarme un pouco nas rampas de Bouzas.

Cando a costa aminorou non sabía ben a que carta quedarme; se tentar recuperar un pouco ata a seguinte subida ou si tentar manter ritmo e confiar nun derradeiro sobre de xel e aperta-los dentes no tramo final. Tirei empuxado pola "sensación San Sebastián" de ter unha ocasión única de facer unha boa marca ainda que non estivese tan preparado como desexaba.

Na baixadiña cara ó mirador de Peñalba estirei a zancada e corrin de tal xeito que sentín frio nos brazos;no mirador ollei o reloxio (1:50') e pensei que podía facer marca persoal só faltaban 4 Qm.... o troco ó voltar a subir foi brutal, nun primeiro intre armeime de paciencia tentei un paso 'sabroson' ahi tomaronme estas fotos...




Ia eu 'cantando' no meu caletre un "remake" do tema 'Sementeira' de Fuxan os Ventos.




"Rebentar, rebentarei;
Toliño debo de estar,
mais mentres as pernas podan vou subindo
e sei que vou chegar..."

Logo xa me "rompín" e seguín subindo mais a forza de bracear que polo impulso das pernas...



Os intres finais dende o cruce cara a estación ata a meta foron reconfortantes mercede á compañía de Jorge a quen lle teño que agradecer o xesto. Cheguei con 2:14':16" Mellorando 8' a marca do ano anterior mais en virtude do clima que do estado de forma. Non estou insatisfeito porque esta tolería xa é un exito rematala. Da clasificación aínda non sei nada; mais contando polas fotos coido que fixen 24 dos 84.

Polo demais; vitoria e record de Roberto Jimenez un rapaz de Avila que sorprendeu a un Chus Alonso que saira valentemente a pola marca e se atopou cun rival inesperado; malia todo Chus mellorou tamén rexistro do ano pasado e terá que voltar a tentalo para inscribi-lo seu nome no palmarés da proba. Dos amigos Miguel quedou 3º na súa categoría.

Da organización nada que reprochar...A camiseta técnica desta edición é unha pasada (a podedes ver nas fotos, a levo por baixo da Kan-miseta) e porque a instalación da estación mellorou o posible e polo menos hai luz e un sitio pechado para se mudar. O xantar post-carreira ten un toque 'familiar' agradable; A ver si para o ano se anima mais xente.

Susto e disgusto

O pasado domingo fun face-lo roteiro de costas con toda a "impedimenta" propia dun adestramento longo: Auga, mobil, Pulsometro e ansiedade...

Tras face-la terrorifica subida de Molinaseca cara a Lombillo, baixar á estrada e voltar a subir por Salas xa tiña eu a mente nas series da semana cando, voltando a baixar de Lombillo, me escomenzou unha dor tremenda no xoenllo esquerdo; algo así como si me serraran a perna ou ma estivese a morder un animal... Baixei o ritmo ata case ir andando dobrei e redobrei o xoenllo mais 'aquelo' seguia alí doendo con forza cando apoiaba para frear. Xa no terreo chan seguín trotando coa dor algo menos intensa que non me permitía alongar a zancada e correndo ó "estilo Rosa" cheguei á casa desesperado.

Na casa non me molestou mais e pola tarde saimos a pasear sen que tivese eu a menor molestia. O Luns collín a bici decidido a "romper ou rachar" mais o certo é que non me deu nengunha molestia e vin que agora escomenzo a estar algo en forma nas dúas rodas. O Martes fun ó traballo correndo; sain con medo, pero cheguei sen atrancos a un ritmo normal e subin as escaleiras forte para darlle ocasión de mostra-la faciana ó problema mais nada de nada. Onte sain novamente na bici e fixen a mellor media do ano e case sen cansarme...

Agora só teño o disgusto destes 2 ou 4 días sen adestrar... Misterios dos meniscos.

A volta da Volta.

Pensastes que non ia comentar ren delo porque me foi mal?, que pouco me coñecedes.

O sábado fíxose unha versión "express" da vella VOLTA CICLISTA POPULAR Á COMARCA DO DEZA. Acudimos antiguos organizadores e gañadores de pasadas edicions e saiva nova que está a demostrar o seu poder nesas competicions polo pais adiante.
Fixemos un dos percorridos que, pola súa configuración, menos adoitamos naqueles tempos mais que lle dan moita "caña" a quen teña ambición para ir adiante.

Eiqui estamos ós da partida, ainda que non todos os que somos porque eu botei en falla a moita xente; escomenzando polos que xa non poden estar de ningún xeito e seguindo polos meus 'alters ego' na organización da carreira. Saimos moi amodiño para que o vello apreciase o agasallo e logo as cousas foron como teñen que ser e subindo cara ó Carrio desatouse unha pequena escaramuza que non rematou ata As Cruces. Alí se fixo un alto por "doble pinchazo" e logo seguimos baixando pola vella estrada cara a Merza unha das poucas que segue como hai 15 anos. Nese tramo xa me tiven que resignar a que, ese día, non podería seguir na bici. Tumbeime nun prado ó son dos paxaros e agardei polo "coche escoba".

Voltando para casa seguindolle o rastro atopei ó grupo no momento culminante xa rematada a subida ata A Goleta o trio deste vídeo se vixiaba cara o derradeiro ataque... a ver quen comenta o final.

Cargando

Dempois de voltar a probar en Guititiz que as pernas non me fallan estou iniciando a "sesión de carga" para ???. Supoño que non pasarei dunha media maratón e mais tendo en conta que sego a face-las tres actividades malia a "fractura de cadeira" que padeceu a miña bici nesta pasada seman.

Tamén no plano "para-deportivo" levamos unha boa 'sesión de carga', moito mais ilusionante do que os resultados individuais me producen pois o obxectivo de fomenta-la participación estase engadindo ó de informar sobor de tódalas probas populares do país e arredores.

Aló imos novamente coa vista na liña do horizonte e un sorriso.

Masa, cartos e Imitabilidade

Veño dándolle voltas ó tema do éxito deportivo porque non acabo de entender que non se montasen grandes festexos cando se conquire nun deporte moi coñecido como o baloncesto facer un campionato brilante e ilusionante e moito menos entendo que a un atleta do nivel de Javier Gomez Noya non se lle fagan recebementos multitudinarios...

O tema saltou enriba da mesa dunha cita inexcusable c@s mellores amig@s e cada quen deu algunha clave; saiu sen dubidalo o argumento sociolóxico sobre o sentimento de comunidade que se vive e se transmite nunha grada dun espectáculo deportivo mais quedou claro que, na actualidade, as gradas están en calquer sitio onde se poda visionar o dito evento en grupo. E claro, alí apareceu o factor económico que fai posible a dita emisión dun evento deportivo e a motivación que o dito factor pode ter... A publicidade que vai por detrás do poder de convocatoria de cada evento, ¿ou por diante?. Hai deportes que "aparecen" nos medios sen entenderse ben porqué; seguramente nalguns casos ten que ver co poder adquisitivo dos posibles expectadores (nautica, golf, hipica...caza e pesca) o que tamén explica a rápida aparición de canles de emisión exclusivos que acadarán un maior éxito canto mais persoal se faga (nestes deportes de elite) o xeito de visionalos. Noutros casos se trata de deportes 'impulsados' por un compendio de intereses de marcas e axentes que atopan interesante un nicho de espectadores ós que só basta con darlles unha excusa para que señan afeccioados forofos dun tipo de evento; este SI será un evento mais comunal e, en moitos fogares, familiar polo que se adapta a súa hora de emisión na medida do posible para que cumpra esa función.

E mezclado con todo isto e seguramente impulsado por elo está o factor IMITABILIDADE que lle confire a unha manifestación deportiva o caracter de afección persoal en tanto que un pode "facerse a idea" de que practica esa modalidade deportiva ben de xeito continuado (xogando un partidillo) ou de xeito ocasional (facendo adiantamentos e acelerons)... porque non son sómente os mais pequenos os que teñen esta conductas, só que eles si manifestan abertamente o seu desexo imitador.

E neste factor onde hai deportes que fallan completamente e por elo non reciben o seguimento do público e por elo non hai cartos detrás deles e por elo non o emiten e por elo a xente non sabe deles... e volta a escomenzar. Eu poño como exemplo de semellante rutina da frustración ó triatlón un deporte dificilmente imitable de xeito esporádico e moi arduo de adestrar de xeito cotian mais absolutamente espectacular e, dende logo, moi completo e satisfactorio na súa práctica. Polo que, malia ós lamentables espectáculos recentes a nivel local e deixando de lado ás figuras mundiais desta disciplina quero voltar a reivindicalo como un deporte axeitado para a súa práctica popular e, por elo, aberto na súa participación a quen se sinta preparado en con ánimo de facer nunha proba deportiva tres das mais esixentes diciplinas individuais. Reivindico o triatlon "soft" como expresión de ocio/lecer do mesmo xeito que os roteiros de sendeirismo para quen está preparado para eles.

EDICIÓN 26 de septembro. Esquecin dicir que esta entrada ven a conto de porqué nunhas festas patronais SI se pode corta-la circulación durante todo un domingo dunha vía de 4 carris que evita o tráfico polo centro da vila para un evento de motor i, entroques, a carreira popular das ditas festas se ten que celebrar a semana anterior para "non estorbar" co tráfico e as atraccions das festas...

Inicio de Tempada

Xa iniciei a tempada 07/08 sen mais obxectivo que facer o que poda mentras o chasis non me falle.

Este ano adiantei a inauguración á semana pasada na milla de Ponferrada porque fixeron carreira popular e puidemos voltar a tempo dos cantís de San Andrés. Non me saiu nada ben a carreira, corrín incómodo malia que o circuito se prestaba para dar "zapatilla".

Nesta fin de semana a cousa foi ben diferente. Coma en anos anteriores fixen dobrete correndo pola mañan a "PONFERRADA SIN MI COCHE" na que, gracias ó amigo Luis P., fixen un tempo de 40'06" (40'13" na clasificación oficial) con moi boa sensación pois fun de menos a mais e rematei ó sprint; foi unha boa ocasión para coincidirmos a maioría dos habituais das populares bercianas e irme enterando das próximas citas.

Pola tarde tiven a sorte de participar novamente na milla de O Barco desta volta na categoría de veterans "A" mais sen posibilidades de facer nada meritorio pois trocaron os escalons das categorías e cadrabamos os de 35 a 45 na mesma, para empeora-la cousa este ano corremos xuntos os veterans e os populares (alguns deles federados con marca) polo que decidín dar por bó o esforzo da mañan e sair a desfrutar do sensacional ambiente da proba con mais público por metro de carreira que hai en Galicia.


Tamén me saiu bastante ben pois voltei a correr de menos a mais e decidín que tiña que chegar á meta con todo asi que na derradeira recta fun capaz de alcanzar ós que ian diante mais sen poder sobrepasalos.

INCONFORMISMO

Recoñezo que por esto eiquí non leva a ningures, mais coido que ainda mais ridiculo sería facer unha reclamación ou calquer outra trangallada polo estilo.... O caso é que na foto de arriba se pode observar como chego á meta un segundo dempois que dous participantes da milla de O Barco; a ámbolos dous se lles pode identificar polos seus dorsais nas fotos número 84 da 1º galería e na foto 244 da 2º galería; cal non foi a miña sorpresa e LEDICIA ó ver que a estes compañeiros de chegada se lles asignaron como tempos de meta 5'23" e 5'25"; polo que deduzo que os moi satisfactorios 5'40" que me poñen a min nas clasificacions son, en realidade uns FANTÁSTICOS 5'27"...

Mapas de google

Ben, agora que o PC funciona vou deixar unha idea

Antes recomendei WalkJogRun para partixar mapas de roteiros (de correr, de bici...) agora xa temos ferramentas en google maps para iso e para facer roteiros indicativos de como chegar ós sitios e outras lerias. Bótanse de menos as coodenadas que ten útiles resultan á xente que emprega GPS mais non debera ser difícil de engadir.

Eis unha mostra.


Visualizar o mapa ampliado

de volta sen voltar

Como o poema aquel de Teresa de Jesus eu Corro sen correr e agardo a melloría entre molestia e molestia nas sesions do estio.

Pasei as vacacions con mellor plan do que previa gracias á bici matutina e corrin alguns días; uns non me molestou, outros molestoume algo ó escomenzar e outros a molestia foi continua; menos mal que me respectou a praia e puiden correr polo Vilar unhas cantas veces sen mancarme.

O malo ven agora que eiquí non hai dios que ande en bici pola tarde (35º) e non sei onde me vou meter a chapotear... mágoa de Biatlon do clube nautico -puideron agardar para facelo en Agosto- e sego sen o resultado oficial do triatlon de finais de xuño.