Non é que me vaia mal mais; qué duro se me fai ver pasa-lo mes sen sequer trotar un pouco cando hai un ano fixera as mellores series da miña vida... a compensación de ir ben (moi ben diria eu) na natación e na bici non proporciona consolo dabondo.
O amigo Emilio Montilla clasificouse para o campionato de Spain tras unha proba agónica na que estivo todo o tempo a pelexar para remontar (hai meu esa natación). Xa fai tempo que me planteo que nos triatlons a orde das probas debería ser variabel e decidirse ó chou (con tempo para que a organización se amolde); sería interesante para restarlle esa vantaxe da que, actualmente, disfrutan os nadadores.
Tolerias de Kan que dirá algun.
Blog específico para ás miñas actividades de exercicio e ó deporte en xeral
25 jun 2005
4 jun 2005
¿É xuño o mes da mala sorte?
Fai un ano tra-la media de Betanços pasei un mes malo coa leria da alerxia e as molestias no xoenllo esquerdo que me levaron a abandoar na media de Rivadavia e que logo darían a faciana en forma de rotura de menisco...
Este ano tras mellora-la miña marca na media de Betanços xa estou nas mesmas. O martes Cain na bicicleta; non moita cousa, as clásicas queimaduras na perna e no brazo esquerdo mais xa a inflamación e a dor me alteraron os plans e o rendimento. O derradeiro adestramento (o do Xoves) foi un calvario en tódalas facetas; sobor de todo na das benditas "sensacions" i é que aquelo non remataba mais.
Hoxe xa foi o colofón; só levava 40' da "X travesía integral ós montes Aquilianos" e nunha subida non moi forte torcir un nocello un pouco, non me mancou no momento mais ó iniciares a forte baixada de continuación o xemelgo da perna esquerd voltoume a pinchar e foi patente a nova rotura de fibras. Seguín andando até o primeiro control e xa non toleraba nen o camiñar. rematei o primeiro; ás 8:30 xa estaba no leito.
Este ano tras mellora-la miña marca na media de Betanços xa estou nas mesmas. O martes Cain na bicicleta; non moita cousa, as clásicas queimaduras na perna e no brazo esquerdo mais xa a inflamación e a dor me alteraron os plans e o rendimento. O derradeiro adestramento (o do Xoves) foi un calvario en tódalas facetas; sobor de todo na das benditas "sensacions" i é que aquelo non remataba mais.
Hoxe xa foi o colofón; só levava 40' da "X travesía integral ós montes Aquilianos" e nunha subida non moi forte torcir un nocello un pouco, non me mancou no momento mais ó iniciares a forte baixada de continuación o xemelgo da perna esquerd voltoume a pinchar e foi patente a nova rotura de fibras. Seguín andando até o primeiro control e xa non toleraba nen o camiñar. rematei o primeiro; ás 8:30 xa estaba no leito.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)